BEKLİYORUM
Kalbim bir porselen olsa,çabuk kırılsa,
elini tuttuğum zaman ürperip havalara uçsam, sanki her adını andığımda sevincim bol olsa, seni her andığımda sevinebilsem keşke. Güven versene bana,iyi huzurlu olayım, güler yüzlü olsana biraz,küsme,ağlama, kırılma,kırma sevin sevineyim, kalemimi kırma,sana yazıyım sevin. Her şiirim de senden bahsedeyim, sanki bir ozan atışması gibi, seni nasıl sevdiğimi tartışayım seninle, sen mi çok,ben mi çok seviyorum diye tartışalım,olmaz mı. Umutsuzluk neden kaplıyor içini,bilmiyorum, kelimelerim her tanesi doğrumu bilmiyorum,ya da anlamıyorum, aramızda sanki kedi köpek atışması var,bir türlü orta yolu bulamıyoruz, ne sevebiliyoruz,ne de güvene biliyoruz,anlamıyorum. Artık sona gelmeliyim herhalde,düşünüyorum, her dizem de nasıl anlatabilirim,bilmiyorum, kelime haznem fazla değil,seçemiyorum, bizden bir şey olur mu,bilmiyorum. Kalbim var,umudum var,cesaretim var,biliyorum, senden beklediğim tek söze ihtiyacım var,biliyorum, kelimelerim çok karışık ve düzensiz,evet, ama ben seni seviyorum, senin gözünde bir görünmez gibiyim, oturduğum ağacın gölgesin de seni bekliyorum, belki gelirsin de,fark edersin diye, bekliyorum. -------------------------------- Abdulsamet Karakaya |