KANADIKCA, UZAKLAŞIYOR İNSANÖnce gönlünden, sonra sözlerinden Usul usul gözlerinden ve ellerinden vazgeçtim Artık hayallerim ağır gelmiyor, çünkü sen yoksun Sabahlarım geceden kalma değil, gecelerim artık sessiz hiç değil Ben sensizliğin bedelini çoktan ödedim, bu vebal değil, ah hiç değil Bir yara gibi onca zaman kanayıp durdum, kan diye aktım Kanadım sustum, kanadım küstüm, kanadım ama bir türlü duramadım Oluk oluk, bardaktan boşalırcasına ve her saniye gidişinden sonra kanadım Ödedim gidişini, ödedim sensizliğin bedelini. Artık acıtmıyor yokluğun canımı Artık vazgeçtim gidişinden, sessizlikten. Aldanma suskunluğuma! Susmalarım gidişine yas değildir, gözyaşı hiç değildir Hani konuşursam kelimelere yazık, edebime yazık Sustum! Sadece edebimden sustum… Yusuf BİTİM |