Gülüşün
Gülüşündü belki beni sana bağlayan
Gülüşündü belki beni ayakta tutan Nasıl çiçekleri kurumasın diye sularsın Beni de gülüşünsüz bırakma belki giderim... Nasıl oldu da sana sırılsıklam aşık oldum Hiç hissettirmeden koskoca bir yıl geçmiş Sensiz bırakma beni haram olur günlerim Ne yaşadığımı bilirim ne de öldüğümü... En güçlü insanlar benim gibilerdir sevdiğim İçi kan döksede, ağlasada hep karşı tarafa gülmeyi başarır Tıpkı benim senle konuşurken gülebildiğim gibi Belkide en büyük hatamız güçlü durmamızdır... |