Bir kralın koltuğu kadar etmiyorsa
Değer taşımıyorsa bir çocuğun varlığı
Bırakın lafı Beyler!
Zaten lafta kalmıyor mu her şey
Dünyayı fethettiniz de, kalpleri fethedemediniz
Som altından tahtınız oldu da
Altından olamadı kalpleriniz
Masalarınızdan dolup taşan
Yiyemediğiniz yemeklerinizi çöplere döktünüz de
Bir lokmasını kimseye veremediniz
Oysa, bir çocuk umuttu, sevinçti
Dünyaya ilk açtığında gözlerini
İlk çığlıkları, mutluluğa boğardı çevreyi
Şimdi siz ayıplarınıza boğuldunuz bir çocuğun yok oluşunda
Ar damarınız çatlamamış ise oturun, biraz utanın Beyler…!

“Kahrolsun böyle bir dünya, kahrolsun buna sebep olanlar…!”,
Diyeceğim amma, isyan etmek gibi geliyor Allah’a
“Yaşlılar savaşa karar verir, gençler ölür…!”,
Diye bir söz var amma, çocuklar da ölüyorlar onlarla
Keşke sadece kendiniz boğulsaydınız kendi pisliğinizin içinde de
Küçücük bedenleri çekmeseydiniz o bataklığın içine
Hiçbir su, hiçbir sabun, hiçbir dezenfektan temizleyemeyecek sizi bu gidişle
Yapayalnız boğulup gideceksiniz kendi kazdığınız kuyuların dibinde…!!!

03/0)/2015 12:37
Perihan METİN