Sonsuz ufukları gül rengine çevirir güneşin batışları,
Yüreğine oturur Gülyalı’nın akşamları,
Yıldızlar göz kırpar tüm güzellikleriyle mavi ve yeşilin üzerine,
Alır seni götürür semaya yücelerin yüceliğine.
Kanatlarını sana açar kırmızı güller raksederek,
Şimal rüzgârlarıyla şarkısını söyler,
Yemyeşil tepelere sıralanmış ağaçlardaki yapraklar,
Ay düşer geceye poztepeden seyrine doyamasın mehtabın,
O kadar güzeldir ki geceler,
Kaptırırsın nağmelere kendini farkında olamasın mehtap seni süzer.
Alamasın kendini bu şehirden seher yeli ile kulaklarına fısıldadığı nağmelerinden.
Gezegenlerin arasındaki sessizlikte,
Sevdaların güzelliklerin varlığının esrarını duyarsın,
Deryanın coşkulu ve gecelere karışan dalgaları alır götürür seni sonsuzluğa,
Yüreğine düşer gülümseyerek yanından geçen ordunun güzeli.
Hele ki masanda varsa bir dilim kavun ile beyaz peyniri gerisi bir kadehte gizlenir,
Güzel bir dostun anıları saklıdır dalgaların sessizce kumsalı okşayışında,
sahillerimizde eski kumsallar kalmasa da.