YAYLAYA YOLCULUK

Yarı dalgın bir halde çıktım yayla yoluna
Maziye özlemlerim taktı beni koluna
Ham ayaklar tedirgin yolda tozdan dumandan
Cıgara içtiğim taş görünüyor uzaktan

Üstü yosun kaplamış, erimiş yavaş yavaş
Belli ki ağır gelmiş, yar için döktüğüm yaş
İlerdeki bağlarda baykuşlar ötüşüyor
Elli yıllık asmalar artık can çekişiyor

Her faninin dünyada bir sonu varmış demek
Yazık olmuş dedemin verdiği bunca emek
Sakarya gazisiydi, kıtlıktan çok çekmişti
Sakın bu topraklara sahip çıkın demişti

Yanıklar çeşmesinde soluğu alıyorum
Yanına bağdaş kurup kırk yılı soluyorum
Kurbağa pisliğiyle dolmuş oluğun içi
Yanında ne kuzu var, nede inatçı keçi

Onu öksüz koymuştu,canım dediği eller
Ne suyunu içen var, ne terin silen dilber
Başında ki çınarın biraz derdin dinledim
Çatlamış kabuğunda soğan zarı görmedim

Çobanda kalmamıştı, soğan ekmek yiyecek
Kaç yorgun yaslanacak, kime dostum diyecek
Met yaptığımız ağaç çoktan odun olmuştu
Çelik oynanan yazı dikenlerle dolmuştu

Virajı çevrilince kuşlarda havalandı
Bu hasret hastasını cellât geliyor sandı
Kapladı ciğerimi adı bilinmez sancı
Ben sılaya yanığım, sıla bana yabancı

Son molayı verdiğim, meçhul şehit türbesi
Kimseler bilmiyordu, adı şanı rütbesi
Duamı ederken hafif kaldırdım başı
Dünya fani diyordu başımda duran taşı

Mıknatıs gibi beni çekerken şehit kanı
Zor bela yana yalpa, aştım virane hanı
Yayla duruyor dendi, köylüye sorduğunda
Hayallerde yıkıldı, yerine vardığında

İçim kendinden geçip, mazilere dalmıştı
Seksen evden sadece üç tanesi kalmıştı
Biri bizim ev idi, tamamıyla göçmüştü
Ebemin un eleği, alt bahçeye uçmuştu

Açlıktan ölüyordu, yemek yenilen sofra
Yarı öksüz duruyor, keş döktüğümüz tahta
Çay içmek o zamanlar, muhabbete bir süstü
İsli emaye demlik, ne kadarda lüküsdü

O küllü ocağının, çoktur doyurduğu aç
Dile gelip konuşsa, yarı çürüyen ağaç
Uzak yoldan gelmişim, dizde kesik dermanım
Geçmişe fala çıkmış ağaç kokan ayranım

Nerde bazlamayla yağ, nerde küllenmiş sacım
Çantamda topkek dolu, ben hala neden açım
Ey Karaçam, merhamet, yap dalından bir kaval
Karakoyun misali canımı yavaşca al

Ömür dediğimiz şey, çok kıymetliymiş heyhat
Aptal alışverişi, sen kazandın ey hayat

Ahmet Çiftci (çiftci baba)