Gönül boş, melalim loş,izanım sarhoş!Buruk bir halin lahzasındayım Suskun ve sakin köşeler sessizce cezbediyor Hicranım dinmiyor, hüzün zerkediyor Şehrine malik olmadığım her ne varsa önüme çıkıyor Esrar perdesi hiç çözülmüyor, hangi saiklerse alalanmayı biliyor Bu hazan yine kalbim kırık Sararmış yapraklar nazar ediyor, mahzunluk veriyor Umutlar güne hasret demek ki hala vaktini bekliyor Hasret dinmiyor, heves külleniyor, şevk artık çekip gidiyor Fersiz gözler sessizleşiyor, takatsiz dizler ah u figan ederek direniyor Gönül boş, gözlerim yaşlı Hıçkırıklarım duyulmaz oldu, vicdanlar mı karardı Artık geriye renksiz bir halin libası kaldı, bir ömür hırpaladı Yazacak kalem kalmadı, nutkumun durmasına ramak kaldı Gözyaşları vicdanım için mağfiret sağanağıydı,sahibim başkaydı Yeter artık bu hasret uzamasın Kalan nefesim feryadıma bel bağlamasın, sabrımı taşırmasın Kuytu köşem hiç aydınlanmasın, karanlık kabrim olsun,ağarmasın Lal olan halim yarin kalbinde okunsun, ruhunda ki aşk bahtım olsun Yazdığım figanlar günyüzüne çıksın, ibrete ram olup acılar yaşatmasın Seven, sevdiğine kavuşsun Ruhundan nükseden feryadı umutlarında ki aşk olsun Hak ve hakikatin deryasında kalpleri sürura kavuşup, coşsun Hüzün hiç burkmasın, hicran ded-i gam olup gözlerini yaşartmasın Gülün lahzasında ki tebessüme kavuşsun, gönül kapıları şevkle açılsın Bir lokma ekmek için bakınmasın Kararan gözlerini umutsuzluğun iklimine teslim etmesin İrade ve azmi, akıl ve idraki en faziletli bir ahkam olarak bilsin İmanını taklite teslim ederek göçmesin, tahkik ile aşkın vecdine erişsin İlimsiz amel etmesin, kati emirleri asla heveslerine kurban eyletmesin Bilmek, anlamak değildir Anlamak idrakine malik olmak adına bir sebepte değildir Halin demine erişmek, edebin her halinde tevazuu ile refakat etmek meşktir Aşk, halin demidir,ruhun ve kalbin inşirah halidir, ihlas adına vazgeçilmezidir Nefsin esirliğinden azat halidir, aklın ve idrakin iradey-i vuslat için gerekçesidir Mustafa CİLASUN |