Sesim boğuluyor sensizliğimde
Nerdeyim anne?
Aklımda binlerce soru,hayata ve insana dair
Elbet karın doyurmak değil yaşam
Babamdan öğrendim,birazda acı çekmekmiş mayası

Ellerinden tutup çocukluğuma gitsek annem
ve hep orda kalakalsak
Unutsam büyümüşlüğümü
Ne hata yapsam,ne de affetseniz beni babamla bir.
Şimdi gök başımın üstünde
Öyle temiz öyle mavi bakıyor ki bana,aynı senin gibi...
Bu yüzden belki kafam bozuk olduğunda kafamı
kaldırıp iç çekmelerim.

Yağmur yanar mı anne?
Gözlerim yanıyor içime düşüyor gözlerin
Gözlerim nerede?
Gitsek demiştim değil mi çocukluğuma,hayal ülkeme
Ama şimdi anladım ki,o hayal ülkesi çoktan
göçüp gitmiş gönlümden
Çalışmaktan yorgun ellerin ve hep kanayan
yüreğinden tuunaraak büyümüşüm.
Yani umudum olmuş ellerin,ne güzel!

Zamanın sonsuzluğuna alışmak zor annem
İşte geçiyor bulutların arasından yalı çapkını
Takmış kanadına sonsuzluğu
Almış yüreğine sevdalıkları savurur ha.... savurur...

Sevmekle başlarmış gün
Sevmek yalnızca sevmek ve istemek.
’’yalan söyleme’’dersin bana
’’Her şey küçük bir yalanla başlar ve her şey
küçük bir yalanla biter.’’
Ama anne kim yalan söylemiyor ki?
Hayat bile ne yalanlar anlatıyor...
Anne yüreğine akıttığında gözyaşlarını senden öğrendim bunları....

Bir kış bitti geçti işte,yaz kapımızda
kim bilir daha kaç kış geçecek
Ve kim bilir da kaç yaz gönlümüzde ne kışlar bitecek...
Olsun annem,kış bitmesede hep açacak gönlümüzde o çiçek.

Varsın savrulsun sevdalar
Zaman sonsuzlukta kaybolsun
Yalan söyleyen yalanında boğulsun
Varsın geçsin tüm mevsimler
Deli çaylar taşsın...
Ama sen yanımda ol annem!
Hayat yalanlar anlatırken bana,ben senin kucağında...

Ellerin gül kurusu
Yüreğin her şeyim doğrusu
Gözlerin hayatın tek gerçek yolcusu
Gözlerin yüreğimde annem
ellerinden öperim....