Namert gönlüm
Ölmeden ağladım cenazem için
Azrail gelmeden ecel ben oldum Abdestsiz yuğladım kefenim biçin Küfür düşmez dilde tamuyu kıldım Tavafsız geçirdim gönlümü yerde Aklımda isyanım geçerim serde Bâtıni zahiri çekildi perde Ömrümün içinde ömürden yıldım Ben bendeki canı bir ben bilmedim Dertler meze olmuş vara dilmedim Dökülen gözyaşım ele silmedim Canımı tenimden rızasız çaldım İnsanlığa yönüm tersine döndü Yaralar azınca dermanım sindi Katmer katmer olup dert yüküm bindi Destursuz ocağa hışımla daldım İyilik mi dersin çamura yattı Sevabın aksine günaha battı Aşkın kadehine ağılar kattı Selamsız sabaha nefreti saldım Caneli´nin namert olunca gönlü Gerçeği ararken bulunca gönlü Benliğinden ırak dalınca gönlü Bin bir musibetten geriye puldum |
Sevabın aksine günaha battı
Aşkın kadehine ağılar kattı
Selamsız sabaha nefreti saldım
iyilik herkes kendine iyi yada kendini mükemmel gören
insanoğlu