Kuyuya Gömülen AŞK
KUYUYA GÖMÜLEN AŞK
Saat sensizliği gösteriyor Uykusuz bulutlar çöküyor gözlerime Sönüyor tüm ışıklarım Kalın perdeler çekiliyor pencerelerime Gönlümün gökyüzü yaslı Yıldızlar çöle sürgün Ay tutuklandı sorgusuz sualsiz Güneşim unuttu doğmayı Prangaya vuruldu anılarım Umutlarım kaf dağının ardında rehin Eşkiyalar bastı özlemlerimi Mutluluk yolu mayın dolu Dinmek bilmiyor ayrılık yağmuru Sellere kapılıyor sabrım Gömüldüğü yasaklar kuyusundan Bir türlü çıkamıyor sevdam “Vaziyet feci, endişe verici” Diyor telsizci S.O.S! İmdat! Kayalara tosladı yaşamak gemim. ***Erhan Tığlı*** |