Ne olur çık gel!Yoksun artık gecelerimin ikliminde yalnızlığımın şevkiyle şu dağın ıssızlığını yaşıyorum Senin gelmeni hiç ummasam da ben artık ölümle iç içe yaşıyorum Bir senin ellerinde huzur bulmuştum, Birde bu dağların dirliğinden ummuştum. Gözlerinden boşalan yaşlar gönlümün pınarı oldu Sabır ile yutkunman artık azığım oldu Ne çare ki yüreğim seninle çok serin Kalbim dirliğinde ancak olacaktır emin Tütüyor gözlerimden hasretin senin Buram buram kokuyor yokluğun billahi yemin Ne kuru azığım nede çalmayan kavalım Böyle hicranla nasıl kalem tutsun ki ellerim Gel ne olur çık gel Gayri nutkum duracak benim Ben sensizlikte ayazların derdiyim Mustafa CİLASUN |