YALNIZLAR KENTİBir yaz akşamı Yine yalnızdım yalnızlar kentinde Kimsenin uğramadığı şehirden uzak İnsanlardan uzak olan evimde Yine yalnızdım yalnızlar kentinde... Balkona çıktım saat gecenin yarısı Elimde içki kadehi aklımda yalnızlık Ve kalemimden dökülen sensizlik Oturdum balkonda saatler boyu Karşımdaki ağaçları yanıp yanıp sönen Sonra kaybolan ışıkları seyrettim Hafiften bir rüzgâr esiyordu Bu denli rüzgâr nefesimi kesiyordu Çünkü sadece seni düşünüyordum Ve yine yalnızdım yalnızlar kentinde... Üşüyen sen miydin yoksa ben mi titreyen? Bilmiyordum aklım karışmıştı Sen nerdeydin ben nerde? Aşkımız! … Peki, o nerdeydi? Karşımdaki ağaçların arasında bir yerde Kuş seslerinin arasında sen ise kalbimde Ama ben yine yalnızdım Yalnızlar Kentinde... ŞAİR HİS… “EĞER TERKETMİŞSE SENİ UMUTLAR, BIRAKMIŞSA HAYAT SENLE İLGİLENMEYİ, BİR DE SEVDA TERKEDİP GİTMİŞSE BİR ANDA, İŞTE O ZAMAN YALNIZSINDIR…” ŞAİR HİS’İN GÜNLÜĞÜNDEN… |
Aşkımız! … Peki, o nerdeydi?
Karşımdaki ağaçların arasında bir yerde
Kuş seslerinin arasında sen ise kalbimde
Ama ben yine yalnızdım
Yalnızlar Kentinde...
Yüreğinizin güzelliğini satırlara nakış gibi işlemişsiniz.
Yüreğinize ve kaleminize sağlık efendim.
Selam, saygı ve sevgilerimi sunuyorum.
Rabbime emanet olunuz.