bir masal bu,
anlamıştım,
taaa başından,
bir hediyeydin,
yerine ulaşamayan...

neyleyim !...




sensiz bu dünya dar gelmiş,
solmuşum,
sararmışım,
mutluluk yok olmuş,

hasretin dinmiyor,
yüreğim yanıyor,
aşık olmuşum,
sönmüyor ateşim,

gülmüyor şu garip yüzüm,
sevinemiyor yüreğim,
sen yoksan yaşamışım neye yarar,
sen söyle böyle hayat olur mu?

neyleyim ! sensiz bu dünyayı,

hasretin,özlemin diye inleyip durdum,
belki bir gün diye hayaller kurdum,
çaresiz bıraktı sevdan,
sızlıyor her bir yanım,

neyleyim ! sensiz bu dünyayı,

uyku tutmuyor gözlerim,
dalıp dalıp gidiyorum,
yanıyor her bir günüm,
dayanamıyorum,

yıllar var ki;
gözlerimde tüterdin,
hayallerinle renkli dünya kurardım,
seninle yaşardım,
yine de gelmezdin,

neyleyim ! sensiz bu dünyayı,

acın yüreğimde yer etmiş,
sözlerin kulağıma küpe olmuş,
ruhuna sarılmışım,
mısra olmuş dizelerin,
şiir olmuş dinlemişim,

neyleyim ! sensiz bu dünyayı,

sensiz sevdayı ne yapayım,
neye yarar yaşamışım,
elim başımda düşünürüm,
sensizliği bir başıma yaşarım,
güneş doğmuş gün yüzü ağarmış,
gonca güller çiçek açmış,

bana ne!
neyleyim ! sensiz açan gülleri,

anlamı yok hiçbir şeyin,
sen yoksan,
çıkar gelirsin diye beklerim,
yollarını gözlerim,
geceler sabaha erişirken,
sabahlar yerini geceye bırakırken,
gelmezsin,

bu hayat geçmez böyle,
mutluluk varmış bilemem,
yüreğim yanmış kime ne,
sevmişim neye yarar,

sen yoksan neyleyim ! bu hayatı,

ağlamış içimdeki melekler,
damla damla dökülmüşler,
aşkın sırrını bulmuşlar,
şiirdir diye yazmışlar,
resimdir diye çizmişler,
ateşdir diye yakmışlar,
dumandır diye tütmüşler,

yine yoksun,
neyleyim ! sensiz bu hayatı...