ANAFOR
hiç gelmeyecek bir otobüsü bekliyorum
son durağının en ön sırasında kanadı olmayan bir kuşa umudumu bağlayarak uçma bilmeyen tek canlı benmişim gibi koşuyorum.. hedefe ulaşmayacak bir mermi oluyorum tek silahımın en kast yolunda şiiri olmayan bir şairin kalemini kırarak sevme bilmeyen tek insan benmişim gibi ağlıyorum.. geçmişe, gelecek sanarak bağlanıyorum tüm zamanların en son anında kaygısı olmayan bir aşkla hayatta kalarak kendini bilmeyen tek ruh benmişim gibi susuyorum.. |