ÜZÜP DE GİTTİ
Derin derin ah çektim koptu içimden bir taş
Bütün duygularımı birden ezip de gitti Büktü kader boynumu eğildi dik duran baş Acı çeken kalbimi sıkıp büzüp de gitti Savruldu umutlarım çözülmüş gönül ipi Yürek dersen karakış. kar yağar eser tipi Almış kalem eline hüzünlerin katibi Dertleri hesabıma tek tek yazıp da gitti Bu dünyada gam düştü yaşam denen payıma Uğramıyor mutluluk hayat denen koyuma Hüzün saran dalgalar çok sert vurdu kıyıma Vefasız bir yel esti kumlar tozup da gitti Hayallerim yaşasın diye soludum nefes Tak ettiler canıma kalmadı bende heves Kaderim sen özgürsün istediğin yöne es Kurduğum düşlerimi bir bir bozup da gitti Tam yarım asır geçti çektiklerim revamı Kadere razı gelip ezdirmedim davamı Siper ettim sinemi dimdik tuttum yuvamı Yıkılmaz sabrı gören en son bezip de gitti. Her şey artık nafile beni üzüp de gitti Osman Onuktav Kafkasi Not: Bu güzide siteye tekrar şiir asmam ve yorumlarda katkıda bulunmam için baskı yapan, Başta İsmail Tıkıroğlu Üstadım ve Yönetici ANSIZIN Kardeşime Saygılarımla.. |