Gönlümdeki Zambak
Suskun kalplerin dilisin
Kuytuların gülü zambak Aşkın en yalın hâlisin Elem keder sana uzak O ne boy bos ne ihtişam Kırların asil güzeli Olduğun yere gelmez gam Üstünde Tanrı’nın eli İnce ve zarif bedenin Eceler içinde ece Bilirim çoktur sevenin Çılgınlar gibi delice Issız bir dağ yamacında Rüzgâra meydan okursun Yapraklarının ucunda Özlem ve sevgi dokursun Doğanın vahşi çiçeği Sevdaların özü sende Bilmelisin bu gerçeği Yerin duruyor sinemde |