CAN ÇEKİŞİYOR İNSANLIK
Bu gün böyle hovardaysa gönlün,
koskocaman bir hiç uğruna geçmeye mahkum olacaktır ömrün… Sakın beni merak edeyim deme, ben aşk ile sevdayı senin beni sırtımdan vurduğun gün kalbime gömdüm… Ne bir kötü sözüm olur sana ne de en küçük bir bedduam… Sana biraz dua edeyim dedim, belki faydası olur diyerek, ama anladım ki, sana ne dua fayda eder, ne de Kur’an.. Seninle aramızdaki bu kanayan yara, bu hesap, belki mahşere kalacak. İnsanları kandırmak kolay be gülüm, Öbür taraftaki hesabın, Pek bir çetin olacak…. Canım yandı, kanım çekildi, Gökyüzüm karardı, güneşim söndü. Yaşamaktan vazgeçmedim, Dayandım … Derelerim kurudu, çiçekler soldu, Ama bir gün mutlaka, Bir şekilde düzeleceğine inandım.. Mazereti olmazmış ihanetin, Özrü pardonu da hiçbir zaman, Namus gönlünde olmalı insanın, Bacak arasında değil… Daha ağır laflarım var da, Söylesem anlar mısın? Her kelimem yakar, dağlar içimi, Bilmem sende benim kadar, Yanar mısın? Senden sonra dilim sağır, Kulaklarım kör… Yeniden sevmek istedim, Ama gördüm ki insanlar nankör… Senden sonra gökyüzüm bulutlu, Güneşim karanlık… Arkadaşlık, dostluk yalan, Sevmek tamamen palavra, Can çekişiyor insanlık… |