Mutluluğun yankısı
Yine mutlu bir yüz gördüm.
Gözlerim doldu. Görür görmez kırıldı, burnumun direği Belki mutluluğu tanımadığımdan, belki sevindiğimden Gözlerimden yaşlar döktüm. Baba dedi, sarıldı ellerine babasının Öptü, öptü Yıllardır hiç görmemiş gibi Ve! Sevincinden, kıpır, kıpır etti yüreği Verdi, babasına hediyesini. Mutluluktan uçuyordu baba Oğlum dedi sarıldı ona öptü doyamadı Sonra, tekrar, tekrar Öptü.. Ve onu yüzlerine, bıyıklarını sürte, sürte Kokladı gül koklar gibi. Ben o mutluk karşısında heyecanlandım Gözlerim doldu baktım Onlara gözyaşlarımı göstermedim sakladım amma Yine de duramadım Bir kenara çekildim, gizli, gizli ağladım. 24 Haziran 2015-06-24 Ahmet Yüksel Şanlı er |