Medine’nin gülüne salâ, tu selam olsun,
Ona hayran gönül’e Nuru ilahi dolsun.

O bizim önderimiz,
O bizim rehberimiz.
Dâima artar lakin!
Hiç azalmaz sevgimiz.

On sekiz bin Âlemin, yaratılış sebebi,
Güzel neyimiz varsa hepsi onun eseri.

Nuru ilk halk olunan,
Rabbimizin habipi,
Sıkıntıdan bunalan,
Gönüllerin tabibi.

İlk şefaat ilk insan, Âdem ile Havva ya,
Halbuki yıllar sonra, gelecekti dünyaya.

Her nebi müjdeledi,
Ahmet gelecek dedi.
En son haberi ise,
İsa Rûhullah verdi.

Ve dünyayı kapladı, kop koyu bir karanlık,
Akla gelen ne varsa yapıyordu insanlık.

Bu katmer katmer zulmü,
Bir güneş yırtar ancak,
Emâreler görüldü,
O nur artık!Doğacak.

Abdullah tan intikal, etti de Âmine ye,
Bunalan ruhanîler, başladılar gülmeye.

Doğumunda ortalık,
Aydınlandı bir anda.
Yıkıldı samaniler,
Ateş söndü ıranda,

Güzel bir bahar günü nisan yağmuru gibi,
Nura gark oldu âlem, çünkü gelmişti nebi.

Günler çabucak geçti,
Geldi yirmi beş yaşına,
Hatice-tül Kübra yi,
Ortak etti aşına.

Yaş kırk oldu olgunluk, zirvelere ulaştı,
Nur dağında Cibril-i eminle karşılaştı.

Artık başladı davet,
Önce en yakınlar dan.
Çile ki hem ne çile,
Çekemez hiçbir insan.

İzdirap o hal aldı, yurdundan çıkardılar,
Hazreti Sıddık ile Medine ye vardılar.

Tamda yirmi üç sene,
Canla başla vazife,
Veda haccında veda,
Eyledi ümmetine.

İş bitince gel emri ulaştı, sevgiliden,
Ashabı hüzün bastı, sarstı gayet derinden.

En büyük emaneti,
Hazreti Kuran! bize.
Sarılırsak! kurtuluş,
Ümidi hepimize.

Verilen tasarrufa melekler hayran kaldı,
Ümmeti olmak için birçok nebi yalvardı.

Şefaat ummak için,
Yazdık bu mısraları.
Ey nebi sen! Kabul et,
Salâ tu selamları…
-----------------------------------------------
Medine’nin gülüne Salâ tu Selam olsun,
Ona hayran gönül’e Nuru ilahi dolsun.
Şiirdeki hatalar kusurlar bize kalsın.
Güzellikler var ise okuyanların olsun…

…….Salih yıldız…02/03/2008