BABAM
Kırkı devirmişti ilk bebeğinde
Siyah’a beyaz’dan yazıydı babam Apardı köyünün tam göbeğinde Yoksul mevsimlerin yazıydı babam Küçüğü üzmemiş büyük dinlemiş Dostluğa uzanmış gönül ellemiş İnsanlık dersini güzel bellemiş Titremeyen el’den bazıydı babam Kestirme bilmezdi yol uzatırdı Eşiyle dostuyla haldi hatırdı Çiçekli mevsimdi başka bahardı Yaşamın tadıydı hazıydı babam Bozkıra giderdi hafta gelmezdi Yüzü tebessümdü içi gülmezdi Acından ölürdü haram bilmezdi Rabbin verdiğine razıydı babam Mertliği nefesin üstünde tutar Cebinde olmazsa Duasın katar Oğlum okusuna çeketi satar Hayatın hoşluğun özüydü babam Güzele yiğitti çirkine kördü Hüzünler yaşadı çileler gördü Yüreği sağlamdı gönlü bonkördü İçimde dinmedik sızıydı babam Gürün’den çuvalla elma getirir Çuvalın birini yolda bitirir Ciğerine sokar döşe yatırır İçli bir türkünün sazıydı babam Sırtıma çeketti üstüme damdı Küçücük evimdi büyük odamdı Kırk yıl özendiğim harbi Adamdı Ana’mın neşesi nazıydı babam |
Hüzün vardı dizelerde usta
Kutluyorum kalemini
_______________________________Selamlar