ÇINARALTI
Bir kuş uçtu dalımdan bu sabah
İki yaprağı yere düşürdü Ben ki ulu bir çınarım ah ah Gölgemde dost aşık görüşürdü Bir dertli vardı çalıp söyleyen Sesi yanıktı sazı da kırık Bir garip vardı susup inleyen Yüzü güleçti yüreği yanık Bilgeler de gelirdi arada Fidanlara hikmet aşılardı Deli efe vardı anlayana Kış kıyamet dibimde yatardı Yıllar bir çırpıda geçivermiş Zaman kısalmış nefes almak yok Gövdem büyümüş gölgem körelmiş Söze ve sohbete gönüller tok Şimdi kuşlar konuyor dalıma Altımda yapraklardan bir döşek Yanmıyorum unutulduğuma Kökler yeniden filizlenecek Ahmet Asal |
Altımda yapraklardan bir döşek
Yanmıyorum unutulduğuma
Kökler yeniden filizlenecek
sadece bu dörtlük bile şiir olmaya kafiymiş, şiir hece olunca kafiyeler göze batıyor ne yazık ki...