Mütevazı insan olabilmenin güzelliğini ele almaya çalıştım.

İlim-irfan ile donanan insan,
Gönül alır her dem, incitmez bir can,
Sevgi çiçeğiyle donanır her yan,
Mütevazı olur, insan-ı kâmil!

Gönüller feth etmektir onun işi,
Tevazu sahibi olunca kişi,
Saygıdan eğilir önünde başı,
Gönülleri alır, insan-ı kâmil!

Gözetir her işte Hakk’ın rızası,
Herkesle paylaşır, bir çorba tası,
Bu yüzden gömleğin iki yakası,
Bir araya gelir, insan-ı kâmil!

Sever Yaradan’ın yarattığını,
Bilir adımını her attığını,
Mütevazı bir mekânda yattığını,
Cümle âlem bilir, insan-ı kâmil!

Dertli, dostlarına böyle seslenir,
Gönlü, ilim deryasından beslenir,
İlim sahibine sırtın yaslanır,
Arayan hep bulur, insan-ı kâmil!


ERDEMLİ-19 Haziran 2015 Cuma
Cafer AKSAY