Beyaz Ay Papatyası
Karyolamın rahatlığı çökmez yorgun bedenime,
Uykularım gelmez, rüyalarım kabus, düşlerim ırak. Sensiz sonu gelmez ucra zamanın ulvi sinesindeyim. Yollar maraz, adres bilinmez, kuş uçmaz, kervan geçmez... Unutulmuş odanın, kıytı kenar tozlu köşesine kırıştırılıp atılmış Sessiz bir şiirin, akordu bozuk telinin ince ve nazlı sesiyim. Duy beni her seste, her türküde, her mısrada. Bakışlarımda saklı sana karşı kazanamadığım cesaretim. Kimseler anlamadı tıpkı sen gibi, içimde kanattığım sancılarımı. Simada bir damla tebessüm akıtmak gayr-i nafil kaldı. Özlemim en derin vuslat, hatıralarım unutulmuş eski birer mazi. Bir tek seni söküp atamadım içimden, Yüreğimdeki çorak bozkırın beyaz ay papatyası...(s.ö) |