Bir kadın oturuyordu sahilde
Yüzünde yılların yorgunluğu vardı
Yüreğinden dökülen sevgisini içine gömmüş
Güzelliği aynanın sırlarında kaybolmuş
Elde avuçta bir şeyi kalmamış
Onu perişan eden kadınsı yaşamın ezikliği
Dalgalara uzanır gibiydi o düşleri
Tüm hatırladıklarını gözlerinden bırakıyordu uzaklara
Sayıklar gibiydi sevdiklerine,
Sessizliğindeki derinliklere
Neredesiniz çocuklar...

Yalnız kalan bir yaşlı Anne idi o
Kıvrım kıvrım teninde güller açmış
Titreyen bedeni, serin rüzgarlara yenik düşmüş
Aldırış bile etmiyordu yorgunluğundan
Neyi arıyordu bu saatte acaba
Hastalığını dost edinmiş
Bir kabullenmişliğin sırları içinde
Bir film şeridi gibi geçer
Gözlerinin önünden tüm yaşadıkları...

Eşinin balıktan dönmesini bekler, hala gelecek diye
Sigarasını yakmış üflesek bir edayla
Sıkıntılı küllerini dağıtıyordu ufkuna
Hayatta istediği tek şey ilgi
Gözleri dolmuştu çoktan
Çocukları aramıyordu bile
İçine kan çekişi beliydi
Unutulmayan anılar bu hale getirmişti onu
Gençlik hayalleri ne hızla gelip geçmişti...

Kalbi çarpıyordu hatırladıkça
Heyecandan elleri titriyordu
Şimdiki yalnızlığını düşünmeyen
Hayırsız çocuklarını özleyerek
Onlara bir şey mi oldu acaba diye
’’Neredesiniz ’’ sesi kısıldı...mırıldanarak
’’Şimdi...Hani nerede’’
Bir kadın yalnızlığı avuçlarımda usulca çırpınan....

Behçet Bük 2016// 883/12.6. Saat 20.00’’