ben hüzünlerin şairiyim susmaz kalemim
çağlar yüreğim
dökerim içimi mısralara
sevdim mi adam gibi severim
ölürcesine
sen günü birlik ilişkilerin kahramanısın
hala tahta masalara kazıyorum adını
çentik atıyorum ağaçlara
gittiğim her yerde

birleştiremiyorum kopan halkaları
yerli yerinde değil taşlar
örtüşmüyor söyleminle yaptığın şeyler
her cümlende sadece sen
yok başkaları hele biz

kahır mektuplarında bulamıyorsam
ıslak gözlerle seni
beyaz mendillere siliyorsam gözyaşları mı
tarifsiz acılar çekiyorsam yokluğunda
her gece sabahlıyorsam sabahçı kahvesinde
ve bir çay gibi demliyorsam hasretini
uzaktır bunlar sana
anlayamazsın seni sevdiğimi
üç beş nöbeti gibi
yüreğimde yaşattığım sevgini

beynimde soru işaretleri
çakar şimşek gibi
sorgularım ilişkimizi
yaparım aşkımızın muhasebesini
ayrılığı bana sor diye haykırıyorsa yüreğim
sorunlardan sorun üretiyorsa beynim
kemiriyorsa içimi sensizliğim
bunun adı aşktır sevdiceğim
o çay karası gözlerindir aldığım nefesim ...


Refik
09 . 06 . 2015
İstanbul