ANNE BAK
Uçmayı hayal eden çocuklardık
ne zaman bir serçe görsek anne bak ! yürümeyi bile beceremiyoruz artık düşüyoruz bir uçurtma gibi düşlerimiz düşüyor anne bak ! toplarımız,tüfeklerimiz var oyuncak değiller anne bak ! elbisesi kanlı korkuyor ve kokuyor anne bak ! ekmeksiz insan olur mu deme aç ve bir romanın adı gibi Sefiller anne bak ! ne zaman öleceğiz acı çekecek miyiz ? yerde bir çocuk yatıyor anne bak ! İlker ÖZDEMİR |
Ölmesin şeker de yiyebilsinler anne..!
Sevgilerimle kardeşim.