KARANLIKLARDAYIMsıradan bir aşk değildi benimkisi seni soluyordum her nefesimde sensiz geçen bitmek bilmeyen gecelerimde yaşıyordum acıların en büyüğünü çaresizliğimde zaman durur geçmez saatler sessiz çığlıklarım yankılanır vurgun yemiş gibi dibe vururum tutunacak bir dal ararım karanlıklar içinde kalırım öylece rutubet kokan dört duvar arasında kapanır demir parmaklıklar yüzüme mazgaldan sızan ışık aydınlatmaz önümü gece mi gündüz mü belli değil yargıladın beni aşk mahkemesinde suçum ne suçlu kim yoksa seni sevmek mi kabahatim eğer suçsa bu razıyım cezama senin elinden olacaksa ölümüm biliyorum senin de vicdanın rahat değil sen de benim kadar suçlusun gözlerinde başlayan sevdam yüreğinde son buldu kahır dolu gecelerimde kendimle baş başayım pişman değilim yine de seni sevmekten uğruna bir ömür tüketmekten bir daha dünyaya gelsem yeniden usanmam seni sevmekten ... Refik 05 . 06 . 2015 İstanbul |