Anlarsın
Doğum sancısı çeker gibi bir gün
Düşerim içine demiştim Ve yolunu bulamayan Hatırlanan bir ses olurum sende Boş boş hayal kuran zihinsiz bir kalp gibi İçinde kendi kafasına sıkan kalbin sökülme arzusuyla Anlarsın kendisinin olmayan bir kadını sevmesini adamın Gözlerindeki cennet kokusundan yarattığım hayallerle Çarpa çarpa akıp duran cehennem zafiyetini Zehirli düşlerle süslemeyi anlarsın Kaybettiğin gölgeni aramayı anlarsın Alt yazıda beklemeyi anlarsın Her gece Bugün yeterince sebebim var Beni oy çokluğuyla öldürün Demeyi anlarsın Tüm bunlardan sonra belki Belki kaybettiğin gölgeni bulursun Azrail nefesi kesmezse tabi... |