Mapusanede devem eden bir aşk

Meyve düşüreceğine umut düşürsün ağaçlar.
Kafiyeler yetersiz kalır seni anlatmaya,
ağızdan yayılmış dolaşı vermiş mapusta bir aşk.

Affet beni kır çiçeğim ben hüküm yemiş bir mahkum,
bilmeden suçumu hapisaneye koydular,
beni affet kır çeçeğim malesef suçluyum.
harukulade bir yaratılışsın, akıl kafi değil bu iş-
doğmuş bir sana sevgi meçhul.

Ben hüküm yemiş bir mahkum,
koydular beni dört duvar içi bir köşeye,
dilim suskun, ben suskun konuşamıyorum,
bu çatı altında sadece sensizlik yağmurları sağnak.
Hapisanenin her duvarına, her köşesine bu aşkı kazıyacağım .

Meyve düşeceğine geçmişmiş düşsürsün ağaçlar.
bu şehrin sokakları dar,
hapisanin bahçesinde sallanan tesbih gibiyim düşüncelerle çevrilirim.

Bu ikilemler bir yok oluş değil bir başlanğıç.
Sözlerim eskisi gibi değil yıpranmış,
güzel gözlüm, ebediyettim, aşkım-
onu bana getirsin can buluşlarım.
Elvet birgün çıkacağım,
sevda kuşu gibi sana uçacağım.