yalnızız deyip her dem, yalnızlığı bahane edip kendimize saklandık,
yalnız değilmişiz de, her dem hata yapıp yalnızlığa teslim olamadık,
sorun bizmişiz meğer, gördük ki yalnızlığa teslim olduğumuz anda
o yalnızlık bizleri nerelere götürüyormuş uyanınca anladık,
aslında böyle değilmiş yaşam boşuna üzdük üzüldük,
baktık gördük hep yapayalnız ve sessiz sedasız sandığımız çiçekler bile,
her mevsime göre yaprak açmış, renk renk , bir sürü kokularla hayata merhaba demiş,
fark etmedik sadece kokladık,
meğer diyorlarmış bizlere her şey anlıkmı anlık, yasa ve gör, gördükçe yalnız olmadığını,
sende, serpil çiçek aç dal dal yapraklar ol,
koşabildiğince uzaklara kendine dahi yetemegen neşenle dal budak ver diğer dallara,
beraberce ol, beraberce yeşer hemdem olacağın alemin sonuna doğru yürüdüğün,
son deminde gözlerini kaparken,
deki o yeganeye,hamd sana şükür sana, ben aciz ve mahsun kuluna yardım eyle,
diyerek vedalaşmak zamanı gelir ya illa hani, o ana doğru yön ver ve bekle,
inan ki yalnız değilmişim diyeceğin bir tebessümün kalacak alemden aleme.
o yüce yeganeye ulaşıncaya kadar merhaleler geçireceksin illa, sabreyle,
yapayalnız değilmişim değip şükredeceksin yeniden , böylece sessizce hemde,
belkide sadece kendin duyacak kadar kısık ses tınında, nedir yaşadığım deyip,
bakınıp etrafına neler oluyor diye, şaşkın ve ürkekmi ürkek bir anın tezahüründe,
hamd olsun yalnız değilmişim diyerek, bir sedadan bir sedaya doğru yürürken,
arkandan bakacak o yapayalnızım sandığın dünyanın sahibi yegane Allah olan,
senin ve benim ,doğa değip geçiştirdiğimiz, anlayamadığımız o kocaman alem.

Meral tice

yalnızız deyip her dem, yalnızlığı bahane edip kendimize saklandık,
yalnız değilmişiz de, her dem hata yapıp yalnızlığa teslim olamadık,
sorun bizmişiz meğer, gördük ki yalnızlığa teslim olduğumuz anda
o yalnızlık bizleri nerelere götürüyormuş uyanınca anladık,
aslında böyle değilmiş yaşam boşuna üzdük üzüldük,
baktık gördük hep yapayalnız ve sessiz sedasız sandığımız çiçekler bile,
her mevsime göre yaprak açmış, renk renk , bir sürü kokularla hayata merhaba demiş,
fark etmedik sadece kokladık,
meğer diyorlarmış bizlere her şey anlıkmı anlık, yasa ve gör, gördükçe yalnız olmadığını,
sende, serpil çiçek aç dal dal yapraklar ol,
koşabildiğince uzaklara kendine dahi yetemegen neşenle dal budak ver diğer dallara,
beraberce ol, beraberce yeşer hemdem olacağın alemin sonuna doğru yürüdüğün,
son deminde gözlerini kaparken,
deki o yeganeye,hamd sana şükür sana, ben aciz ve mahsun kuluna yardım eyle,
diyerek vedalaşmak zamanı gelir ya illa hani, o ana doğru yön ver ve bekle,
inan ki yalnız değilmişim diyeceğin bir tebessümün kalacak alemden aleme.
o yüce yeganeye ulaşıncaya kadar merhaleler geçireceksin illa, sabreyle,
yapayalnız değilmişim değip şükredeceksin yeniden , böylece sessizce hemde,
belkide sadece kendin duyacak kadar kısık ses tınında, nedir yaşadığım deyip,
bakınıp etrafına neler oluyor diye, şaşkın ve ürkekmi ürkek bir anın tezahüründe,
hamd olsun yalnız değilmişim diyerek, bir sedadan bir sedaya doğru yürürken,
arkandan bakacak o yapayalnızım sandığın dünyanın sahibi yegane Allah olan,
senin ve benim ,doğa değip geçiştirdiğimiz, anlayamadığımız o kocaman alem.

Meral tice