RÜZGAR
Gönül mahkemende mutluluğuma verdiğin müebbet ,idam tadında.
Ve üstelik güneşe bakan penceremde yok. Bir tozda değilim rüzgar alıp götürsün apansız. Bir gülüş borcum olsun sana. Hala ufak bir tebessüm saklıyorum zulamda. Şu anda ayrılık değil, aldanmışlıktır acıtan. Birbirine bakan iki duvar gibi bile olamamak değildi zor olan. Söylesene hangi soru olabilir sorulmadan cevaplanan. Şimdi hayat yolunda şarampole yuvarlandı arabam. Yalanların içinde bendim gerçek olan. Gözündeki perdelerde yalan. Ufak bir tebessüm zulamda kalan. Hayat ise en kısa roman. Ve bu romanda sensin en adi kahraman. Oysaki yalnızlık bana armağan. Ama yinede yalnızlıktı koyan. İhanetin sokakları dar... Aldatılmışlar ise bekler pusuda. Rüzgarı arkama alsam, yeter bana. |
KANDİLİNİZ KUTLU OLSUN