Aşka dem almıyor
Seni seven bendim ezelden beri
Sevgisiz bir ömür olmuyor be can Akdi veren kendim ezelden beri Kavl-i gönle aşkım dolmuyor be can Aşkın gözyaşıyla döktün kanımı Mutsuzluk kuşatmış dört bir yanımı Mengene misali sıkar canımı Azrail vaktimi kılmıyor be can Ağzımın içinde dili afettin O kadar uğraşıp emek sarf ettin Cümlelere kızıp sözü mahfettin Gülün dikenleri solmuyor be can Cemale baktıkça düşünce alır Yürek kör zindan içinde kalır Yalvarmayla dilim çölünü bulur Aşkından yüreğim yılmıyor be can Aklımı tarumar edip bıraktın Yakın iken bana candan ıraktın Noktayı koyduğum son bir duraktın Aşkın meclisini çalmıyor be can Hakkın divanımı sendeki divan Sahipsiz değilmiş tendeki civan Caneli´yi yakan sevdası yavan Kelamımdan bir dem almıyor be can |