1990 yılında başlayıp, devamını yamadığım bir terkediş şiirimi bu gün tamamlamaya çalıştım. Sizlerle paylaşmayı uygun buldum.

Gönlümü okşayan bahar yeliydin,
Gitme dedim, gittin yaban ellere!
Sevda bülbülünün tatlı diliydin,
Şimdi döndüm hazandaki dallara!

Sensiz görmez oldu, inan gözlerim,
Bedenimi, taşımıyor dizlerim,
Gözyaşımı, el âlemden gizlerim,
Muhtaç etme beni başka kullara!

Neden gittiğini, soruyor eller,
Sen yoksun bağımda açmıyor güller,
Sensiz yas tutuyor şimdi gönüller,
Düşmeyelim, senin ile dillere!

Mecnun ile Leyla sevdası gibi,
Su bulanık ise görülmez dibi,
Sığmıyor sevdamız, taşıyor kabı,
Dökelim mi sevdamızı sellere?

Ferhat gibi dağı deleyim dedim,
Gönlümü yoluna sereyim dedim,
Seni bulup biraz güleyim dedim,
Onun için çıktım, uzun yollara!

Çağırdım, sesimi duyan olmadı,
Hiç kimseden derde derman gelmedi,
Giden aramadı, bulan almadı,
Bülbül gibi derdim döktüm güllere!

Dertli, çok aradı, görmedi seni,
Divane aşığa benzettin beni,
İnsan hiç üzer mi candan seveni?
Gönlüm düştü, hiç onulmaz hallere!

ERDEMLİ-24.05.2015 Pazar
Cafer AKSAY