KURUMUŞ TOPRAK GIBIYIM
Her rüzgarda savruluyorum
Bır gunum bır günü tutmuyor artık Bır güneşte bıle kavruluyorum Sabahlarıda zor uyanıyorum artık Sabahları oylesıne karalıyorum Icımdekılerı şiirlerle atıyorum Kızgın ataşta kavruluyorum Sam ruzgarında savrulan toprak gıbıyım Bana sen lazımsın ama yoksun Gıttın ortadan kayboldun Ben ıse hep senı arıyorum Uzaktan uzağa hayalını kuruyorum Gokyuzu ne guzel bu sabah yıne Bırde kuşların cıvıltı seslerı Bak doğada süslenmış artık Ben yalnızlıklarımı sayıyorum Kuru toprak gıbıyım artık Küçük bır esınti goturuyor benı Sensızlıgı unutmaya calısırken Unuttum ben kendımı /Muharrrem/30/Nısan/2015/Perşembe/Saat/05/45#IZMIR |