DÜŞ GİBİ / AnnemeŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Çocukken, gökkuşağının ayakları vardır ve onlar toprağın altındadır sanırdım
Hani diyorum; Bir yağmur sonrası Gökkuşağına tutunup geliversen Kapım aralansa Apansız süzülsen içeri Bir düş gibi Renk gibi, ışık gibi Doluversen odama Huzur gibi… Ilık nefesini duysam alnımda Kalbim fırlar mı yerinden? Deli gibi… İşte o zaman Kayıp gider saçlarımdan tokalarım Heveslenir peşine düşmeye Kırmızı pabuçlarım Unuturum Fındık dalına asılı beşiğimde Gün boyu seni beklemelerimi Unuturum Senli sensizliğimi Yatılı okuldaki kimsesizliğimi Garipliğimi… Yamalı dizini gösterip: “ Siz, okumaya mecbursunuz! ” Diyen duruşun eklenir kimliğine Hamurun sabırla, şefkatle, Cömertlik ve azimle yoğrulmuş senin Gözümün nuru, hasretim… Bilirim: “Gel ” desem… gelemezsin Görünen köyün ardı yakındır, Bekle beni, geleceğim Naime ÖZEREN |
Güzel şiir için kutluyorum...
Saygılar Naime hanım...