Elime almak istemediğim
Kalem kağıt,
İçimi dökemeden
Dolup taşan satırlar,
Beş kuruşsuzluğu
Meteliğe attığım kurşunu
Hatırlatan hayat...
Gündüzlerinin sinsilesinde umutlar,
Gecelerinin ilk dakikasından başlar
Kasvete seyahat...
Duvarlarıyla yoldaş olduğum
Karanlık odam
Ağlar benimle,
Ahmet Arif prangaları eskilttikçe
Yenilenir cigaram
Sana ırak olan mapusanemde,
Kıtlama katran çayım
Başlıksız bir şiirimde...

Okunur ezanlar
Göğe doğru şehadet parmaklarında
Necip Fazıl kokar şafağım
Saat zırıltıları inletir mahalleyi
Ayşe Teyze sever simitçi Ali’yi
Yeniden doğuşumun doruklarında
Karanlıktan kurtaran Allah’ıma
Şükür dudaklarımda...

Her güneş doğuşunda
Gözlerimde yeni heyacanla
Biraz daha seviyorum seni...
Ardın sıra avare,
Kalsam yollarında
Uykusuz biçare...
Biliyorum ki;
Bir sokak lambaları anlar beni,
Bir alacakaranlığında sabahın
Cigara izmaritlerimi sayan
Çöpçü Dayım,
Bir de zamansız bir ayrılık günün hatırası
Can kardeşimin yadigarı
Oltu taşım...!