Şiir kendini anlatıyor aslında.

Felek seni tuttumu bir paçadan,
Dönemezsin, hiç sağına-soluna.
Göremezsin, baksan hangi açıdan,
Tüm engeller çıkıverir yoluna.

Çevrendekiler hep aslan kesilir,
Artık çıkmaz olur, sesin kısılır,
Boynundaki ipe hepsi asılır,
Kemendi atarlar hemen koluna.

Suyunu keserler, ta ki kökünden,
Haberleri olmaz, senin yükünden,
Bir çamur atarlar, hem de yakından,
Dönersin kurumuş ağaç dalına.

Düştüğünün haberini alırsa,
İşin çok zor, bu kullara kalırsa,
Eğer muhtaç olduğunu bilirse,
Bir mıhına vurur, bir de nalına.

Çekilirler, birer birer yanından,
Herkes göçer, garibanın hanından,
Kılıçlar çekilir, hemen kınından,
Vururlar bakmadan senin halına.

Muradım almadım, bir gün de desen,
Anlamazlar, defalarca söylesen,
Biraz müsaade et diye eylesen,
Ne ay’ına bakar, ne de yılına.

Dertli, tecrübesin sizlere yazar,
Bu oyunu ancak Yaradan bozar,
Yüce Rabbim bir kez etti mi nazar,
Dokunamaz kimse, senin kılına!


ERDEMLİ-15 Mayıs 2015 Cuma
Cafer AKSAY