Umutlarım hiç bitmeyecek,halen umutluyum
Doğduğum yerin,toprağın ,dağlarının aşığıyım
Her şeyim talana gitti varlık içinde gençliğim,
Zan ettiler gelecekteki umudumdan kopacağım.

Sürüldüm cebimde param olmadı çaresiz kaldım.
Durmadan yorulmadan oradan oraya koşuşturdum,
Sevinenler çok oldu umutlarımla hep tükeneceğim,
Kalmadı ise beş param hep umutla her gün yaşadım,

Umutluyum bir gün doğduğum topraklardaki bir tepede,
Çift sürdüğüm tepelerde umutla seyre hep dalacağımda,
Ağadan yediğim haksız küfürleri hüzün ile hatırlayacağım,
Yurdumdan edildim umutlarımdan asla kopmayacağım.

Bir gün bitmeyen umutlarım güneşin doğuşuyla parlayacak,
Umutlarımın güneşle bir an parlayıp ısınarak sönmeyecek,
Çektiğim çileli hayat, tarih olup hatırlanacak,unutulmuyacak,
Zalimlik yok olacak,ızdırap bitecek umut asla bitmeyecek…
Nizamettin GÖKBULAK