BEKLİYORUM
Sonbaharı bekliyorum bu gece,
Saçlarımı rüzgarın esintisine, Hayallerimi, umutlarıma bırakıyorum. Dökük bir çerçeveden, El sallıyorum çekinmeden, Çaresizce. Umudum var diyorum, Korkuyorum, Geçmişe takılı kalmaktan. Sancıları arttırmaktan, Çamurlara saplanmaktan. Göz kapaklarımı indiriyorum, Kapanan kepenkler misali. Ne kadar da yansa canım, Oluk oluk da aksa yaşım, Güçlü görünmeye çalışacağım. Sonbahar gelmeden, Hüzünlerim geldi yine. Kayıp gecelerden, Varlığımı soruyorum. İnsanların yalnız bakışlarını, Yargısız infazlarını izliyorum. Onca şeye seyirciyim yine, İkinci kere, ikinci kere. |
Yargısız infazlarını izliyorum.
Onca şeye seyirciyim yine,
İkinci kere, ikinci kere.
Mütevazı kelimelerle, ahenkli bir şekilde, hayat akışınızın kırıntılarını paylaştınız okuyucuyla. Sonbaharı bekleyişiniz sanırım umutlarınızın hazanda dökülen yapraklar gibi dökülmesinin tezahürüdür. Zaten ömrün sonu sonbahar deyilmi ki şaire, biz onu değil o bizi bekliyor senelerce. İkinci kere seyirci olduğunuz her neyse sabredin deneyin üçüncü kere... derim.
Saygılarımla.