Dilinin kilidini aç Buhara güzel bir şeyler söyleDİLİNİN KİLİDİNİ AÇ BUHARA Süpürürse kaldırımları gölgem ruhumdan bir uçak geçer transit acemi bir ağacın ilk kazasında yerle bir olur benliğim senliğim Buhara senliğim pupa yelken yürürüm yağmur yüklü bahar dallarının altında vakitsiz biçerler çiftciler ilk mahsulümü kim anlatacak şimdi bana bu zulümü kıstır Buhara iki sözü iki düşünce arasında hayat denen zabıta yerle bir ederken benliğimi haydi Buhara haydin çöller ve bilumum eller çıkarın pazara ipliğimi ki rabıta yoksa bozar birileri inceden repliğimi şimdi ağla biraz gözyaşlarından bana doğru bir yol göster saklı tut gülmelerini gitmeleri saklı tut unut unut ki acı vermesin bayatlasın acılar düşsün gözden tüm acılar en sevdiğin aşk acını saklı tut çöz bütün atlarını harasından suvar bir dere kenarında ve diğer bütün acıları sal özgürlüklerine kürk mantolar giydir yalnızlıklarına herkes bir gün bırakıp bırakıp giderse sen gitme gitme sen burda kal Buhara daha olgunlaşmadı başaklar girme hasada bir sen bir ben bir sen bir ben kaldık bu oyuncusuz sahada yangınlarla külliyen küül yangınlarla külliyen küül daha da sözüm yok sana Buhara kime kimi anlatacaksın aslolan iyi niyettir yüzümün bir yanı sevildiğim öte yanı hırçın bir gemi bata çıka dalgalarda süt bir liman arıyor bendine üstü kalsın dediysek hayata baltalanmış büstü eli koluyla çeyreği kalmadı umudun insaf ya Buhara insaf yaraları saracak bir el bir pansuman bir sargı bezi olsun gülüşün olsun esirgeme benden ruhumdan bir uçak transit geçiyor Yüksel Nimet Apel |