AnnemeAğaçların yaprakların kuşların hatta gökyüzünün dili olmalıydı Anlatmalıydılar bana annemi Nasıl beni bıraktığını Yada Benim gibi Onlar da ağla-malıydılar tuzlu yağmurlar dökmeliydiler Belki o zaman dönerdi özlemin Sardunya ağacımda duymalıydı beni Koşup annemi bulmalıydı Bak yine düştüm Dizim kanıyor canım kamaştı Annem hissetmiş midir o da ağlamış mıdır Dağılmış mıdır içi dışı Ben gibi Biliyor musun anne Düşüşlerim hep bahane Canım acır da Belki dönersin diye bana Yıllar dır gördüğüm tek rüya Kapı eşigin de gidişiydi annemin Yosun tutmuştu gözlerim bulutlu Bir gökyüzü gibi bulanıktı Saçları takılı kalmış sadece Gece zifiri saçları beline kadar uzanan O saçları var Dayalı geçmiş gitmiş bütün aynalardan Duvar da asılı çerçevelerden Ve Babamın göz bebeklerin de bile Boş odamın duvarlarına vuruyor Bazen siluetin Yatağımdan sıçrıyorum Geldin mi Gelme vaktinde miyiz anne Özledim ŞİİR : ALEYNA ALTIN YORUM : ÖZLEM DEMİRKAYA &*.*& Hasan Coşkun abimin şiirlere eli değmesi yetiyor bir eko werdi şiire o an bittim Aleynamsa yazdı mı tam yazıyor zaten helal alkışlarım size gelsin benimde ben ses oldum sizlerse şiire nefes kattınız teşekkürlerim her ikinize sonsuz * |
Anneler için bundan güzeli yazılabilir miydi!
Ve kimse benim Özlem kızım kadar duygusal yorumlayabilir miydi bu şiiri!
Kutluyorum emeği geçenleri...