bu bîilâç gönlü sar gören acıyıp vah der
hiç salâh bulamaz ki kem göz musallat oldu
gelip de görsem seni ne olur dersin kader
bir firak oluşunla ten sararıp da soldu

tek bakışla us çaldın ve sendin kalbe konan
cilven çıkardı yoldan nazındı özü yonan
beklemekten inan ki bendim ayazda donan
gönül düşünce gama onulmaz bir dert buldu

gamzenle yolu açtın ateş olup da yaktın
bir yıldız gibi kaydın sevgiyi kalbe çaktın
söküp ruhumu aldın hem yakın hem ıraktın
ne umdum neyi buldum başıma dertler doldu

sana bir bulaştım ya el kol da bağlı kaldım
kan’a elem karıştı içime yangın saldın
hüznün hasreti verip mutluluğumu aldın
azap da boğulurken hırs saçı başı yoldu

köz’e atıp da gittin ne tür vicdan var sende
bu canım bomboş kaldı sıcaklık yok ki tende
düşe kalka yoruldum derman kalmadı bende
vuslat da ayrı düştük bu ne gaddar bir kuldu

‘her şeyi bırak da gel’ dersin ama nankörsün
bu yol hasret yoludur sense yar her an körsün
yalnız beklerim seni sen kaçışta bonkörsün
ters yüz ettin her şeyi yapılanlar hep züldü

hayat akıp gitmekte kayboldu mu ki sihir
nefse mahkum olanın beyninde vardır kibir
vakit tamam olunca bekler seni bir kabir
ömrü verdiklerinle gelen cepsiz bir çuldu…



(09.05.2015) AZAP…





özür dilerim anneciğim bugün anneler günüymüş sana şiir yazamadım ne kadar hayır sızım anla artık ben seni her saniye ve her gün sevdim ve andım zaman bile seni sevmeme yetmedi sana bir huzur evini bile gösteremedim evimde canımda sarıp sarmaladım ve öylede cennetine uğurladım babamda yaşadı aynı duyguları yinede özür diledim bir huzur evini bile sizden esirgedi’m...ne yapayım ırak duramazdı ki sizden gönlüm çıkarımı düşündüm işte hele karşılıklı sizle oturup bahçede çay içişimiz vardı ya sevgiyle bakıştığımız onlarsız nasıl olurdum...cennetim anam sen beni hoş gör kal cennetinin içinde...sevgi ve saygılarımla...