Can veriyor bedenim..
Kaybolduğum puslu sokak gibi hayatım,
Bana her konuştuğum kelime Onun adıyla yankılanıyor gibi Sesimi takip ediyorum, Duvarlarla karşılaşıyorum İnsan eli değmemiş ilahi duvarlar Belki de o yankılardan Ona ulaşmayı çabalıyorum. Duvarı atladım Müziğin notalarında buldum kendimi Nakaratı çok sert bir müzik Söyleyenin ağzını yakar Dinleyenin kulaklarını kanatır Onu arayan adımlarımı attıkça Yürüdüğüm parkeden çıkıyordu melodileri Tıpkı piyano klavyesinde yürüyor gibiydim. Dakikalar durmuş sevdamın gittiği an Dona kalmış gibi hayatım Sanki zaman denilen olgunun pilleri bitmiş, Yelkovanın ilerlemeye mecali kalmamış Zordur savaş meydanında Ne istediğini anlamadan kan dökmek Can veriyor bedenim çaresizce Bedenime karşı o kadar umursamazdım ki O yırtınıyor sessiz çığlıklar atıyorken. Ben de delirten bir kaygısızlık hâkim Allah ım bile unutmuş beni, hâşâ Azrail/i göndermemiş gibiydi Onun unutmasına gücenmemeliyim O yüzden, o unuturken bile güzeldi Biraz daha hızlandırdım adımlarımı Şarkının sonuna yaklaştım gibi Sen yok, kokun yok, suretin yok, neredesin ki. Sami Arlan.. |