MAHKUM OLDU DÜŞLERİM
Her mevsim azap oldu, kan revan doldu yürek
Dalıp dalıp gitmişim, geçmişte kaybolmuşum. Umutsuzca geçmişe hep çekip durdum kürek Acılar zindanına mahkum olup düşmüşüm. Kalbimde acılara her gece nöbet tutar Açık gözlerim, hülya uykularına dalar Kocamışlık var oldu, ruhum oldu taş-duvar Ayrılık özlemine mahkum oldu düşlerim. Kaldım ıssız yerlerde ne arayan soran var Uzadıkça uzayan gelmek bilmeyen bir yâr Yorgun düşen bedeni, gel de toprağa sen sar Bak yokluğunla yorgun, mahkum oldu düşlerim. Mevsimler gelip geçti, papatya falı bitti Kirli duvarda resmin, sarardı küfler tuttu Şükrani der; ebedi istirahatte yâr, attı Toprak altına düştü, mahkum oldu düşlerim. Şükran Güneri Arslanbay 03/05/2015(ayrılık günü) |