BENİM DÜNYAM
Karanlıklar içerisinde güneşin kayboluşu kadar faniydi. . .
Sevmek ve nefret etmek kadar ani, Ve bir ihtiyar kadar aksiydi benim dünyam. Küçük bir veledin çırpınışları kadar vazgeçilmezdi, Mutlu bir kadının kahkahaları kadar içten, Bazen bir yılan kadar düşman Gök gürültüsü kadar korkutucuydu benim dünyam. Kanadı kırık bir kuş gibi yaralıydı, Sevgi dolu bir anne gibi merhametli. . . Yolunu kaybetmiş bir yolcu gibi çaresiz, Yeni doğmuş bir yavru kadar masumdu benim dünyam Bir ressamın renklerle dans edişiydi gizemli. . . Bir kemanın yaydığı melodi kadar büyüleyici. . . Bir şairin kalemi kadar asildi, Ve benim dünyam, Evet, benim dünyam, Tıpkı, ben gibi Gükkuşağının yedi rengini yaşayan. . . |