[ kalin BEN YOKTUM.....................



Bu bahar sen varken ben yoktum Diye başlayan her mısra Bir yok oluş bedbahtından sıkılmış İnci tanesi gibi her bir yere dağılmış Oysa aşkın tadı hissedilir olması imiş Baharın kucaklaması Kuşların fısıldaması bunun içinmiş Her aşk öğretir insana Sevmeyle kırmayı, yargılamayı, illede gururu.. Hele ki birde uzarsa bu aşk o zaman bıkmaların Sıkılmaların ardını alan aldanışlarla son bulması ne kadar da doğal Ne acı bir sondur Oysa ne kadar aşkın yağmurunda ıslanmışlardı Ne kadar heycan duymuşlardı Hepsi bir anda uçup gidivermişti.. Aşk bu değildi Aşk yeniden yeniden yenilenmekti oysa Beden her yokoluşta tekrar demlenmekteydi Sevgi değildi bu Şehvetmi Yoo asla! İncitmeden ayrıldı iki beden birbirinden Sanki hiç yapışmamışçasına Biliyordu bir daha olamazdı böyle Yine sızladı kalpleri, zıt yönlere giderken her biri Yaşanılan yaşanmış ve bitmiş Hayat bu ya, illa ki olsun aşk dersen, yine yola iki zıt kutuplar çıkıverir Bırak gönlünü gitsin özgürce Aşkına…
]