Kimsesiz Kuş
Ölüm’e gül dedim,
Kokusu için can verirdim Karamsar sessiz çığlıklarım.. Kül’lerinden doğan bir kuş kadar, Hür’dü kanatlarım..! Kıyametin avlusunda titredi şakaklarım.. Gözyaşı döktüğüm yaralar kadar, Büyüktü acı’larım..! Sevgimi yoğurdum kalbimde, Bir baktım hepsi ’sen’kadar! Değerli ve derindi düşüncelerim Giyotine yatan güvenim, Cehennemle kenetim, cennetti hedefim Çaresiz kanatlarımla karşı koydum, Hayat rüzgarına..! Ben bir bent’im,beybeyaz sayfalara.. Savruldum güvensizce, Soğuk kimsesiz yağmurlara! Kör gözler ile bakıyorum..yarınlara! Dilsizliğimi umursamazca konuşuyorum ruhumla Dönüp bakıyorum benliğime Her bir kare bana ’sensizliği’hatırlatıyor. Ve ben yanlızlık kadar acı çekiyorum. |