Mağrip Menekşesikurbanına kına yak kan sür alnına mıhlanıp kalsın korkularım parmak ucunda ve şimdi ha şimdi kalkıp gel tozlu topraklı kurbanına kına yak övün adanmışlığımla… kuruyorum… saksıya mahkum mağrip menekşeleri gibi sevmiyorum sürekli yağan yağmurları usulsüz gidişleri abartılı sevmeleri sevmiyorum dudağımın solundan akan o çizgi olmasa yaşadım diyemezdim diyemezdim ben öldüm ! balkona uzanan kiraz tomurcukları gülümsetemezdi böyle beni çizgimin üzerinde tepinmese baş parmağım o vadide zambak açmaz çimen kokmazdı topuklarım aksimde ruh aynaları çarptıkça birbirine ellerin hep uzak uzakta cümlelerin serimde serseri gülüş olmasaydın sen bende diyemezdim yaşadım diyemezdim ben öldüm ! |
:)