Kendimden geçerken, sendim
Vazgeçtim nefsimden
Sen diye diye nefesimden Her şeyimden Hiçbir şeyliğimden Gecenin terinden içim içim İçiyorum seni Karanlığın sensiz sisli gölgelerinden Su heyecanıyla kuraklığını Hayalet arzularım kopardı dizginlerini Tutsak kız bakışlarına gebe hançer kınıyla Parçalıyorum Parçalıyorum kendim olan seni Ölmedi mi daha yaşamın intiharı Sözde erkekliğin zayıf zerrecikleri Cellat uyandı çok kere dantel işçiliğiyle Ölümle nikahladım kaba zarafetini Kahrın kalesine küllerinin savurganlığını Gözlerine sayfalar yakararak Sözcüklerinde dünya aydınlığı kuşanıyorum Yok ki dili sözlerimin Cümlelerinin şahına çatayım dizelerimi. Saçlarında dinlenen rüzgarlarda savruldum Teninde terleyen suların buharında eriyip Kırılan kanatlarının çırpınışında doğurdum Tozlanmış yangınlardan Ferman yağdıran bakışan ağrıları Bahar gülüşleri... Belki gözlerin kadar değil Ama... düşteki...fi ...cana |