Bir gün daha geçsin diye beklerken,
Hep erken dedim hep erken,
Açmışım hülyalara yelken,
Geçivermiş ömrüm benim.

Her mevsim bülbül öter sandım.
Olmayacak sevdaların hayaline kandım.
Ben inandım, ben aldandım.
Geçivermiş ömrüm benim.

Hani nerde o dostlar, o güzel günler?
Mazinin terennümlerini söyler.
Deli gönül seni hep eyler.
Geçivermiş ömrüm benim.

Nerdesin civan mert delikanlı?
Boylu poslu heyecanlı...
Dünyası cennet, allı pullu,
Geçivermiş ömrüm benim.

Bir yaz yağmuruymuş bu...
Geçici bir hevesmiş bu...
Bir filmin sonuymuş bu...
Geçivermiş ömrüm benim.

Ama herkesin geçtiği yollardayım.
Hem kardayım, hem dardayım.
Belki de bambaşka diyardayım.
Geçivermiş ömrüm benim.

Beni sor, aylara yıllara söylesin.
Kimbilir kaç mevsim geçti, ağlasın.
Bir hülyayı gerçek sanıp, boylasın.
Geçivermiş ömrüm benim.

Ağlama vaktidir şimdi Aydın.
Senelerce hep yerinde saydın.
Bu Dünya’da yoktur kaydın.
Geçivermiş ömrüm benim.

Aydın ÇETİNER
(Bursa-Ağustos 2014)